Routes & Evenementen - Appalachian Trail
- Geplaatst op
- Door 365 Sports
- Geplaatst in Routes & Evenementen
De Appalachian Trail (AT) is het langste wandelpad ter wereld. In de 3523 km van Georgia naar Maine loopt de route door veertien Amerikaanse staten langs de ruggengraat van de Appalachen. Samen met de Pacific Crest Trail en de Continental Divide Trail vormt hij de zogenaamde ‘Triple Crown of Hiking’ van Amerika. Het grootste deel van de AT bestaat uit bos (het pad wordt vaak de ‘lange groene tunnel’ genoemd), maar er zijn ook kleine stukken door weideland en dorpen. In tegenstelling tot die andere lange trails in het westen biedt de AT niet veel verbluffende uitzichten. De schoonheid van de trail is subtieler: de eerste stralen van de dageraad die door het bladerdak heen komen, de kalme melodie van een kabbelende beek, het zachte geluid van bladeren die in de wind ruisen.
Het idee voor de Appalachian Trail werd voor het eerst bedacht in 1921 door natuurbeschermer Benton Mackaye. Het pad werd ongeveer 16 jaar later voltooid, en in de decennia erna zijn er nog diverse uitbreidingen en verbeteringen aangebracht. Tijdens de ontwikkeling van de AT is inclusiviteit altijd een van de belangrijkste aspecten geweest. Dankzij een combinatie van gemakkelijke toegangspunten, goede bewegwijzering en de onvermoeibare inzet van onderhoudsteams is het een trail die kan worden gelopen door hikers van alle niveaus van conditie en ervaring. Of je nu een dag, een week of meerdere maanden wil lopen, de Appalachian Trail heeft altijd iets te bieden. Elk jaar lopen er ongeveer drie miljoen mensen op de AT, waarmee het het meest gelopen voetpad van Amerika is. De Appalachian Trail is in de loop der tijd het bekendst geworden door de mensen die de hele trail binnen een kalenderjaar lopen. Enkele opvallende typen onder deze stoere hikers zijn Earl Shaffer, Bill Irwin en een interessante figuur met de naam Grandma Gatewood. Shaffer was een veteraan uit de Tweede Wereldoorlog die de trail in 1948 liep. Men zegt dat hij als eerste de trail in één ruk heeft afgemaakt.
Shaffer wilde, zoals hij zelf zei, ‘het leger uit zijn systeem lopen’. Irwin was de eerste blinde die de AT heeft gelopen. Toen hij de route in 1990 liep, met alleen zijn blindengeleidehond (een Duitse herder), viel hij vele malen, brak zijn ribben en raakte onderkoeld. Toch bereikte hij na acht lange maanden zijn doel, de top van Mount Katahdin, de hoogste berg van Maine. En dan was er nog Emma Rowena ‘Grandma’ Gatewood. In 1955 werd zij de eerste vrouw die de Appalachian Trail in één keer liep. Ze was toen 67 jaar jong, en ze genoot er zo van dat ze het later nog twee keer heeft gedaan. Gatewood moest niets hebben van geavanceerd materiaal. Ze gebruikte liever eenvoudige gympen, een legerdeken en een plastic douchegordijn tegen de regen. Ze droeg haar spullen niet in een rugzak, maar in een zelfgemaakte zak van denim en duffel die ze over haar schouder meedroeg.
Wie in de voetsporen van deze legenden wil treden, heeft aan de AT een zware klus. Meer dan 3500 km is erg lang om te lopen, hoe goed gemarkeerd en onderhouden de trail ook is. Belangrijke uitdagingen zijn het weer en het terrein. In zes maanden krijg je te maken met omstandigheden die variëren van hittegolven tot sneeuwstormen en alles daartussenin. En de AT kan misschien het best omschreven worden als een topografische achtbaan. Er moeten in totaal 141.000 hoogtemeters worden overwonnen, verticaal gezien het equivalent van zestien keer de Mount Everest op en af lopen. Ondanks de fysieke (en mentale) ups en downs zijn er genoeg mooie stukken die trekkers compenseren voor hun inspanningen. Hoogtepunten van de AT zijn de White Mountains van New Hampshire, met prachtig berglandschap en schitterende uitzichten, en de Hundred-Mile Wilderness in Maine, die in het najaar een caleidoscoop van herfsttinten wordt.
Visueel gezien zijn dit misschien de indrukwekkendste stukken van de AT, maar ze zijn ook het zwaarst. In de ‘Whites’ krijg je te maken met steile, rotsige beklimmingen en het gebied is berucht om zijn onbarmhartige weersomstandigheden. In 1934 werd op de top van Mount Washington een van de hoogste windsnelheden in de geschiedenis (372 km/u) geregistreerd. De Hundred-Mile Wilderness is bijna net zo uitdagend. Je wordt er geconfronteerd met snelstromende rivieren, moerassen, dikke modder en opnieuw pittige beklimmingen. De zwaarste daarvan is die van Mount Katahdin, het legendarische noordelijke eindpunt van de AT. De Appalachian Trail is niet de oudste, niet de langste en waarschijnlijk ook niet de mooiste wandelroute van de Verenigde Staten. Het is wel een microkosmos van de Amerikaanse samenleving: een trail die mensen van alle leeftijden en sociaal-economische achtergronden aantrekt. En het mooie is dat niemand het belangrijk vindt waar andere hikers vandaan komen of wat ze voor de kost doen. Op de trail is iedereen gelijk. Een divers stelletje dromers die allemaal het stuk tussen Georgia en Maine willen lopen.